7 oznak, że powinieneś rozpocząć naukę dykcji i emisji głosu mówionego

Zastanawiasz się, czy powinieneś rozpocząć naukę dykcji i emisji głosu mówionego? Czy warto zainwestować w zajęcia z emisji głosu mówionego? Czy masz wystarczająco duże problemy z mową, by nad nią pracować? Oto 7 oznak, że powinieneś rozpocząć naukę dykcji i emisji głosu mówionego:

• Nie lubisz swojego głosu.

To zupełnie normalne, że wobec siebie bywamy bardzo krytyczni. Jednak jeżeli tak bardzo nie lubisz brzmienia swojego głosu, że gdy znajomi odtwarzają film na którym słychać jak mówisz, to najchętniej zapadłbyś się pod ziemię – jest to znak, że dla poprawy własnego komfortu życia, powinieneś popracować nad rezonansem oraz fonacją. Twój głos powinien być czymś, co w 100% akceptujesz. Głos, to ważna część Ciebie. Jakość życie zdecydowanie się poprawia, gdy nie mamy kompleksów i czujemy się dobrze sami ze sobą. Pracując nad głosem, poznając jego mechanizmy masz szansę nawet pokochać swój głos… i siebie.

• Rozmawiając z obcymi ludźmi często jesteś proszony o powtórzenie swojej wypowiedzi.

Mowa służy komunikowaniu się z otoczeniem, a gdy nie jest w stanie bez jakichkolwiek przeszkód spełniać swojej roli, wówczas masz wyraźny sygnał od otoczenia, że jakiś jej element źle funkcjonuje. „Proszę? Co mówiłeś? Jejku, znowu Cię nie zrozumiałam. Możesz mówić wyraźniej?” – to najczęściej słyszane teksty od Twoich znajomych, przyjaciół czy rodziny? Uważasz, że tak powinna wyglądać rozmowa? Bełkotanie – nie powinieneś go traktować jako Twój znak rozpoznawczy. Nad dykcją i sprawnością aparatu artykulacyjnego można w każdym wieku pracować. Może już pora ułatwić znajomym komunikowanie się z Tobą?

• Często słyszysz od znajomych, że mówisz zbyt cicho.

Oczywiście, gdy nie ma takiej potrzeby, rozmawiasz w komfortowych warunkach, gdzie panuje cisza, a współrozmówcy są nastawieni na kulturalną rozmowę i szanują się wzajemnie, wówczas nie podnosisz głosu ani nie nadwyrężasz. Komunikowanie się z ludźmi wymaga często podkreślenia niektórych informacji czy poleceń, najlepiej wykonać to za pomocą zwiększenia wolumenu głosu. Czasem, gdy fałdy głosowe są bardzo cienkie i osłabione możesz odczuwać dyskomfort, gdy próbujesz mówić głośniej. Nic dziwnego – Twój głos potrzebuje paliwa w postaci prawidłowo doprowadzonego powietrza. Masz już dosyć bycia w cieniu innych? Chcesz wykrzyczeć światu swoje emocje? Proszę bardzo, to jest możliwe.

• Gdy pojawiają się emocje, wtedy skrzeczysz lub piszczysz.

Bardzo często podczas ostrej wymiany zdań czy kłótni można zauważyć powyższe zjawisko. Jesteś rozemocjonowany, próbujesz przekazać ważne dla Ciebie argumenty, być może nawet masz rację, lecz… Twój głos brzmi komicznie i zaczyna wręcz bawić Twojego współrozmówcę. Nikt w takiej sytuacji nie poczułby się komfortowo. Chcesz dowieść swoich racji, lecz Twój głos zdecydowanie to utrudnia. Niewłaściwe działanie rezonansu piersiowego, słaby oddech oraz zaciśnięta krtań i brak świadomości głosu – oto sprawcy skrzeczenia i pisku.

• Niektóre wyrazy wydają Ci się bardzo trudne do wypowiedzenia

Rabarbar, Szczebrzeszyn, chrząszcz, różdżka, przyszłość, sasanka, czkawka, skrzesać, przyszpilić, szynszyla, rododendron, przeźroczysty, system, neseser – to tylko niektóre słowa, które mogą spowodować, że odczujesz ograniczenia swojego aparatu artykulacyjnego. Jeżeli są one dla Ciebie problematyczne, słyszysz dziwne świsty, szmery, zacinasz się podczas ich czytania, wówczas jest to oznaka, że być może masz wadę wymowy. Prawdopodobnie wydaje Ci się, że dykcji mogą uczyć się jedynie dzieci, bo Ty już potrafisz mówić na tyle, że jakoś funkcjonujesz w społeczeństwie. Nie musisz się obawiać, że nauka dykcji i konkretnych głosek z którymi masz problem, to konieczność trenowania długimi latami. Czasami nie potrafisz wypowiedzieć poprawnie niektórych głosek, gdyż zwyczajnie nie wiesz, w jaki sposób układać język, wargi czy żuchwę. 

• Zdarza Ci się milczeć, choć masz coś ważnego do powiedzenia

Jesteś w miejscu publicznym i ze względu na swoje bełkotanie wstydzisz się zapytać przechodnia o drogę, bo doskonale wiesz, że nie zrozumie od razu Twoich słów? Czujesz ogromny stres, gdy masz przemówić publicznie? Podczas spotkań ze znajomymi rzadko zabierasz głos? Zwyczajnie krępujesz się mówienia do obcych? Oto oznaki, że gdzieś w środku wiesz, że Twoja mowa nie jest dobra. Po co więc tak się zamęczasz? Nie lepiej spróbować to zmienić? Podczas pracy nad głosem masz szansę przełamać swoje lęki i wewnętrzne blokady. To, że nie wyrażasz siebie i unikasz mówienia w większym gronie jest sygnałem, że potrzebujesz profesjonalnej pomocy.

• Zazdrościsz jakiejś osobie pięknego głosu i wyraźnej mowy

Nieważne czy masz na myśli osobę publiczną czy swoją przyjaciółkę – Ty również zasługujesz na to, aby zachwycać innych swoim głosem czy świetną dykcją. Jeżeli zacząłeś zwracać uwagę na swoją mowę, to dobry znak. Nadszedł czas na poprawę swoich niedoskonałości, bo jak nie teraz, to kiedy? Twoja mowa jest również Twoją wizytówką, a „Jak Cię słyszą, tak Cię piszą”. Niech zachwyt nad głosem innej osoby, stanie się Twoją motywacją do pracy. Uwierz, że też możesz równie pięknie mówić.

Powinieneś rozpocząć naukę dykcji i emisji głosu mówionego, jeśli nie jesteś usatysfakcjonowany brzmieniem swojego głosu oraz wyrazistością Twojej mowy.