Dziwne miny w czasie śpiewania

Dziwne miny w czasie śpiewania to zagadnienie, które bardzo irytuje początkujących wokalistów, gdyż zarówno u siebie, jak i u bardziej zaawansowanych kolegów zwyczajnie nie rozumieją, po co wyglądać inaczej w czasie śpiewu. Otóż dziwne miny w czasie śpiewania są czymś, co bywa niezwykle pomocne właśnie na początku nauki. Dlaczego? Śpiewając jesteś instrumentem, żywym instrumentem, a więc czasem niektóre mięśnie, przestrzenie rezonacyjne mogą funkcjonować inaczej niż standardowo, wówczas  te dziwne miny mogą wspomóc powrót do formy wokalnej lub do osiągnięcia prawidłowej techniki czy standardowego brzmienia głosu.

Jak dziwne miny w czasie śpiewania wpływają na dźwięk?

Mimika bywa niezwykle pomocna, by uzyskać konkretne brzmienie. Dlaczego? Mówiąc najogólniej twarz jest jednym z głównych rezonatorów, które odpowiadają za bliskość dźwięku, jasność, dźwięczność, a otwarcie ust, sposób ułożenia warg, pokazywanie lub ukrywanie zębów – zwiększa lub zmniejsza konkretne przestrzenie rezonacyjne. Konkretne miny wpływają na brzmienie głosu. Oto kilka konkretnych przykładów.

Dziwne miny w czasie śpiewania – unoszenie brwi i duże oczy

Unoszenie brwi w czasie śpiewania wspomaga uaktywnienie górnych rezonatorów, a konkretnie zatok czołowych oraz oczodołów. Ich pobudzenie powoduje, że dźwięk staje się dźwięczny, jasny (ale nie jaskrawy) oraz sprawia, że śpiew jest energiczny. Unoszenie brwi pobudza wokalistę, który wyraźnie odczuwa wtedy, że śpiewanie jest aktywnością, że nie może w czasie występu pozwolić sobie na chwile „relaksu”, rozwiotczenie mięśni czy przypadkowość. Taka mina wpływa też pozytywnie na skupienie w czasie śpiewu i sprawia, że trudniej wokaliście „odpłynąć myślami” i nie skupiać się technice.

Uśmiechaj się śpiewając

Uśmiech jest oczywiście naszą naturalną reakcją wtedy, gdy jesteśmy zadowoleni, darzymy kogoś sympatią, czujemy się dobrze czy nawet szczęśliwi. W wypadku śpiewania uśmiech jest jednym z elementów techniki – to właśnie uśmiech odpowiada za to, że publiczność czuje, że wokalista lubi śpiewać, sprawia mu to radość i dzieli się swoim talentem i pasją. Z technicznego punktu widzenia uśmiech daje jasne, wesołe brzmienie, dodatkowo jest ratunkiem dla osób, które mają problemy z detonowaniem, czyli śpiewaniem „pod dźwiękiem” (odrobinkę za nisko). Uśmiech powoduje, że dźwięk naturalnie się podnosi. Dodatkowo zdecydowanie przyjemniej się śpiewa, gdy można się uśmiechnąć – przecież śpiew (nawet ten wymagający dużego skupienia) ma być czymś, co daje radość, ulgę, dodaje pewności siebie i sprawia, że czujemy się spełnieni.

Górne zęby

Górne zęby są jednym z głównych górnych rezonatorów od których zależy „bliskość dźwięku”, czyli mówiąc prościej, że dźwięk jest dźwięczny. Gdy zabraknie rezonansu opartego na górnych zębach, wtedy dźwięk jest matowy, tubujący, cofnięty, a dodatkowo brzmi na poważny, sztuczny czy nawet zmęczony. Oczywiście niektórzy wokaliści nie mogą się pochwalić pięknym uzębieniem, wówczas mimika polegająca na odkrywaniu górnych zębów bywa krępująca i niestety nie wygląda estetycznie, dlatego wokaliści powinni szczególnie dbać o zdrowy i piękny uśmiech, by w czasie śpiewu śmiało móc chwalić się górnymi zębami. Pokazywanie górnych zębów to jeden z rezonatorów, który działa jak naturalny wzmacniacz głosu – wystarczy odpowiednio ułożyć górną wargę i już głos staje się bardziej doniosły i to bez żadnego szczególnego wysiłku ze strony wykonawcy.

Oczywiście opisane miny są tylko przykładowe – im bardziej wokalista jest zaawansowany, tym bardziej staje się świadomy pracy konkretnych mięśni twarzy.

Mimika wokalna choć dla amatorów wydają się czymś głupim, niepotrzebnym, zabawnym czy wstydliwym są niezwykle potrzebne, szczególnie w początkowej fazie nauki śpiewu.